1) Σχέδιο θεραπείας

Γίνεται έλεγχος του ιατρικού ιστορικού καθώς και κλινική εξέταση του στόματος. Συνήθως ζητούνται οι απαραίτητες ακτινογραφίες και με βάση τις κλινικές και ακτινογραφικές μετρήσεις καθορίζονται ο αριθμός και η θέση των εμφυτευμάτων.

 2) Τοποθέτηση των εμφυτευμάτων

Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται στις θέσεις που έχουν αποφασιστεί με μία απλή σχετικά διαδικασία. Πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και ο ασθενής δεν πονάει καθόλου.

 3) Αποκάλυψη των εμφυτευμάτων

Μετά από μία περίοδο 3-4 μηνών από την τοποθέτησή τους τα εμφυτεύματα έχουν πλέον γίνει αποδεκτά από τον οργανισμό, έχουν δηλαδή οστεοενσωματωθεί. Στα ιατρεία μας διαθέτουμε τη συσκευή Osstell, ένα εξειδικευμένο μηχάνημα με το οποίο μετράμε ακριβώς τη σταθερότητα των εμφυτευμάτων. Με τον έλεγχο αυτό μπορούμε επακριβώς και αντικειμενικά μετρώντας με συγκεκριμένες μονάδες να εκτιμήσουμε πόσο σταθερό είναι το εμφύτευμα που έχει τοποθετηθεί. Έτσι δε στηριζόμαστε απλά σε μία ακτινογραφική και κλινική εξέταση και μία απλή εκτίμηση του γιατρού για τη σταθερότητα και τη μετέπειτα πορεία του εμφυτεύματος, αλλά στην αντικειμενική ένδειξη που μας δίνει για κάθε εμφύτευμα το Osstell.

 4) Κατασκευή στεφάνης ή γέφυρας

Δύο-τρεις εβδομάδες μετά την αποκάλυψη των εμφυτευμάτων παίρνουμε τα μέτρα για την αποτύπωσή τους και την κατασκευή της μόνιμης στεφάνης ή γέφυρας, γίνονται οι απαραίτητες πρόβες και η τελική αποκατάσταση τοποθετείται στο στόμα του ασθενή μια περίπου εβδομάδα αργότερα.

Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων γίνεται εντελώς ανώδυνα στο ιατρείο με τη χρήση απλής τοπικής αναισθησίας. Η πλειονότητα των ασθενών την αναφέρουν ως μία διαδικασία “πιο εύκολη από ότι την περίμεναν”. Μετά τη επέμβαση επίσης δεν υπάρχει αξιόλογος πόνος και συνήθως αντιμετωπίζεται πλήρως με ένα μόνο παυσίπονο.

 Η ανώδυνη επούλωση και μετεγχειρητική πορεία επιτυγχάνεται χάρη στη χρήση των αυξητικών παραγόντων και βλαστοκυττάρων που χρησιμοποιούμε στα ιατρεία μας. Οι αυξητικοί παράγοντες και τα βλαστοκύτταρα είναι ουσίες που περιέχονται στο αίμα μας βοηθούν στην επούλωση των πληγών και επηρεάζουν θετικά την δημιουργία νέου οστού. Η διαδικασία απομόνωσης τους είναι εξαιρετικά απλή. Αμέσως πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων λαμβάνεται μια μικρή ποσότητα αίματος, τοποθετείται σε ειδικό μηχάνημα φυγοκέντρισης όπου και φυγοκεντρείται με καθορισμένες παραμέτρους. Το προϊόν της φυγοκέντρισης έχει εξαιρετικά μεγάλη συγκέντρωση αυξητικών παραγόντων και βλαστοκυττάρων και χρησιμοποιείται για την εμβάπτιση των εμφυτευμάτων πριν την τοποθέτησή τους επιτυγχάνοντας έτσι καλύτερη και ταχύτερη οστεοενσωμάτωση. Αναμειγνύεται επίσης όταν χρειαστεί με οστικά μοσχεύματα ή μεμβράνες βοηθώντας έτσι στην ταχύτερη και πιο σίγουρη ενσωμάτωσή τους από τον οργανισμό. Έτσι με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνουμε ταχύτερη επούλωση, περιορισμό στο οίδημα (πρήξιμο) και ελάχιστο ή καθόλου μετεγχειρητικό πόνο.

1) Δεν τροχίζουμε τα διπλανά δόντια (όπως στη περίπτωση των γεφυρών).

2) Διατηρούμε το οστό στην περιοχή και κατά συνέπεια τις αναλογίες της γνάθου και το περίγραμμα του προσώπου.

3) Με την τοποθέτηση εμφυτευμάτων σταδιακά (ακολουθώντας την απώλεια των δοντιών) αποφεύγουμε μελλοντικά την τοποθέτηση κινητής εργασίας (μερικής ή ολικής οδοντοστοιχίας).